Gökyüzü parçalandı,
Şimşekler çaktı,
Bakire ruhlar rengarenk oldu.
Bir çığlık yükseldi,
kıyamet yakın
Bitmeyen acılar yayıldı yere.
Çim saçını yaydı ve zikre düştü,
Bulutlar sallandı,
Yağmur dans etti.
Göze çarpmayan duygular
Mısralarıma kondu
Damarları patlatarak
Dalgalanıyor kan.
Dünyanın ruhu inleyerek yayıldı,
İnkarlar itiraflara dönüştü.
Bir anda karıştı
Yer ve gök,
Binlercesi enkazın altını vatan yaptı.
Hangi günahlar göklere yetti?!
Hangi günahlar göklere yetti?!
Ölüm çalgısını iki kez çalarak,
Bir Türk yurdunu yokluğa atttı.
Çığlıklar durmadı
Gözyaşları akmadı,
Şaşkınlık parçaladı hayreti.
Ve aniden binlerce ruh gökyüzüne uçtu,
Hiç bu kadar büyük bir keder görmemiştim.
Sevgili Türkiye,
Azim Türkiye,
Bugün başını okşa eksik kalpleri.
Ne de olsa sen bir annesin,
Taşların altından
Sağ kurtulmayı başaran Ayşagüller’i!
Falak tars yorildi,
Chaqnadi chaqin,
Ranginlanib ketdi bokira ruhlar.
Bir nido saslandi,
Qiyomat yaqin,
Zaminga yoyildi bitmas anduhlar.
Maysalar soch yoyib zikrga tushdi,
Bulutlar sollandi,
Yog‘mur xiromon.
Ko‘zga tushmas hislar,
Baytimga tushdi,
Tomirlarni yorib,
To‘lg‘alanar qon.
Sirqirab yoyildi zaminning ruhi,
Inkorlar iqrorga do‘ndi daʼfatan.
Bir onda qorishdi,
Yeru osimon,
Minglar tosh ostini tutdilar Vatan!
Qaysi bir gunohlar yetdimi ko‘kka?!
Qaysi bir guvohlar yetdimi ko‘kka?!
Ajal cholg‘usini ikki bor sermab,
Bir turkiy zaminni otdi yo‘qlikka.
Ohlar chekilmadi,
Yoshlar oqmadi,
Sarosim burdalab yedi hayratni.
Va birdan falakka uchdi ming-ming ruh,
Ko‘rmagandim bunday buyuk hasratni.
Azizim Turkiya,
Azim Turkiya,
Boshin sila bugun kemtik dillarni.
Axir Onasisan,
Toshlar ostidan,
Tirik chiqa olgan Ayshagullarni!
