AHMET BAYTURSINULI İÇİN YAZILMIŞ ŞİİRLERDEN
Axañnıñ Aktık Sözi (Tolğav) Xamitbek Musabaev, akın | Ahmet’in Doğru Sözü (Tolğav) Hamitbek Musabayev, Akın Akt. Nergis BİRAY |
Fayzolla dosım, asa kımbattı! Muñ menen azap janıma battı. Ötpeli dəvir – ökiniş... uv-ı, Asav özendey tolkını kattı.
Öziñe ayan – ömirim, isim, Kördim ğoy beynet tuvğan el üşin. Jabılğan nakak jalanı oylasam, Özegim küyip, örtened işim.
Oysoktı bolıp, kattı ğoy basım, Közimnen köl bop aktı ğoy jasım. Sergeldeñ keşip, sarğayıp sanam, Töbemnen tuvra tüsti ğoy jasın.
Köbeygen şakta sakaldıñ ağı, Ketti ğoy tayıp ağañnıñ bağı. Temir kursavlı türmege mınav, Besinşi retmen kamaldım tağı.
Ana sütinen akındık darıp, Jır jazıp edim, otırmın nalıp. «Xalık javı» bolıp kasiret şekken, Bul küni endi men de bir ğarip.
Ezilip jürek, egilip jüye, Öziñe öziñ bola almay iye. Enesi ölgen botaday bozdap, Ökinesiñ kep özegiñ küye. | Çok değerli dostum, Feyzulla! Acı ve keder canımı acıttı. Geçici devir, pişmanlık ve zehir… Asi nehir gibi dalgası katı.
Sana ayandır, ömrüm de işim de, Eziyet çektim, kendi halkım için. Atılan yalanla iftirayı düşününce, Yüreğim kanar, yanar durur içim.
Düşünceler doldu, çatladı başım, Gözümden göl gibi aktı ya, yaşım. Her şeyden vazgeçtim, sarardı benzim, Başımdan akıp durdu hep göz yaşların.
Çoğaldıkça her an sakalın akı, Ağanın bahtı kayıp da gidiverdi. Demir zincirli hapishaneye işte, Beşinci defa tıkılıverdim yine.
Ana sütünden akınlık şifası bulup, Şiir yazıyorum da inliyorum. “Halk düşmanı” olup hasret çeken, Şimdi artık ben de bir garibim.
Ezilmiş yürek, bükülmüş bel, Kendine kendin sahip değilsin. Anası ölmüş deve gibi bağırıp, Pişman olursun için yanar da. |
