Asırlardır süregelen,
Baba-ata hayali.
“Bağımsız devlet olsak” deyip,
Engin yerini korudu.
Ne görmedi bu Kazak,
Egemenlik yolunda?
Kanlı kırgın savaşta,
Tanıdı sağını, solunu da.
Görelim iyice irdeleyip,
Sömürge olduğumuz zamanı.
“Şuursuz doğan, cahil” deyip,
Eşit görmedi adamı.
Kırıp halkımın aydınlarını,
“Düşman” buldu oyup temelimizi.
Öz dilinde konuşanı,
Dikkate dahi almadı.
Kilit vurup ağzımıza,
Zincire vuruldu sözü de.
Sağır yapıp kulağı,
Gözleyip takip etti, izi de.
Böyle puslu zamanın,
Etkisi sardı bizi de,
Söylenmeden kaldı sözümüz,
Kapalı kaldı gözümüz.
“Bizden iyi kimse yok.”
Deyip övündük özümüz.
Bağımsızlığın tanı atıp,
Filizlendi dilimiz.
Gök tuğumuz dalgalanıp,
Güzelleşti ilimiz.
Yükseldi gökyüzünde,
Ulusal marşımız.
Uzayı da dolaştı,
Toktar, Talğat, Aydın gibi,
Yürek yutan erimiz.
Gençlerimiz yadından söyler,
Abay, Cambıl yırlarını.
Parladı güneş olup,
Dimaş gibi oğulların,
Gökyüzünde ilhamın.
Yeryüzünde tanındı,
Yücelerek pirimiz.
Mekke’ye varıp tavaf ettik,
Yerine döndü dinimiz.
Kimlerin kim olduğunu,
Söyleyenlerden biriyiz.
Kazak’ın güneşi parlayarak,
Olsak ilerde büyük biz!
KURBAN BAYRAMI
Kenesbek Kurmangaliyev
Aktaran: Tayyibe Demir
Yaratıcı sahibimiz,
Vermiş bize çift bayram.
Ramazan ile Kurban,
Bundan büyük yok bayram.
İbrahim peygamber:
“Sünnet” diye belirtmiş.
Yaradanın yolunda,
Çocuğunu dahi feda etmiş.
Sağlam kaldı İsmail,
Bu Allah’ın sınamasıymış.
İnsan değil hayvan kesmek,
Kurbanın bir usulü imiş.
Bayram günleri hatasını,
Affedenler barışır.
Bozuşan insanlar,
İyi dost olup anlaşır.
Kurban kesip dua edip,
Akraba dosta uğrar,
İkramlıklar dağıtıp,
Konukları karşılar.
“Konuk girmeyen evlere
Melekler de girmez”,
Denmiş dahi hadiste:
“Rızık nimet de vermez.”
Kabul olsun Kurban,
Kutlu olsun bayram!
Yurdumuz olsun esen
Çoğalsın kut bereket!
