Biçare Kırım
Kırım’da yuva çok, türlü millete
Bağrına sığdıran, hep kabul eden,
Çıkarıp atmayan, kimseyi öte,
Anadan sabırlı, bağrı genişken.
Yunan’ı, Rum’u, Cenevizi de,
Marmara, Ege ve Akdenizinden
Hani bir zamanlar gelip sığındı,
Dağına, çölüne, dört bir köşeden.
…Son ermeni gelip Surp Haçı ile,
Lassiler, Cavğanlar darb-haçı ile;
Arsızın nicesi burda kuduran
Müslüman toprağı haçla dolduran…
Sen nasıl düştün ya bu yere Bulgar?
Sen de bir yetimsin bu yerde hünkar
Senin özünde Kur’an var, ey mağrur Gürcü
Dış yurtta yaşamak Kazak’ın harcı…
Ben senin yerinde olsaydım Alman,
Bu garip toprakta bir vakit durmam!
Ağır gelmesin der yumuşak bağırıp:
Her kuşa özünün yuvası layık.
Bazirgân dindaşım azer de burada…
Vatansız dayfaday gezer de burada;
Hiç birinin kalbinde zerrece şer yok,
Bin yıldır tek tepe baltaya yer yok…
Halklar lapasına çevrildi Kırım,
Nice arsızlıktan devrildi Kırım;
Yabancı bir evlada süt veren ana
Gibi yoruldu, öldü, serildi Kırım.
Bundan sebep değil mi, soysuz ağalar
Sahipsiz Kırım’ı yola sereler…
Şakir Selim
KIRIM CENNET DEĞİL DOSTLAR!
Çok horlanan değişirken
Burada nice yollar ayrılıp,
Nice yollar kesişirken.
Kırım! seni kurtarırız,
Sanki maksata yeteriz,
Ya da sende dönüp durup
Ölür, sonsuza gideriz.
Kırım, belki bir yerlerde
Sen bir cennet mekanısın.
Bize ise cennet değil,
Kırım, bize sen vatansın!
Şakir Selim
