Bizim aramızda bin yıllık yol var,
Özüme yakınsın benden, İlahi!
İçi cah-celallı cahan vermişsin,
Durup bakiyorum genden*, İlahi!
Gam arkadaşımdır, efkar sevgilim,
Sözle doğranırım ben dilim-dilim,
Yerden ayaklarım üzülüp, elim,
Asılıp semada senden, İlahi!
Yolumu göklerden yere döndürdüm,
Her kelme sözünü dürre döndürdüm,
Ben seni milyondan bire döndürdüm,
Sen beni ayırdın binden, İlahi!
Bir az gec doğmuşum, birazcık erken,
Benim sabrımdan da uzunmuş örken,
Sana yüreğimden şu yollar varken,
Köprü niye lazım dinden, İlahi?
* genden uzaktan
sefiller için vatan anlayışı
Vatan sığar
onun gözlerine.
O, Vatana sığmaz.
En güzel anlayanı
en çok sevdiyi
“eh” kelimesi olsa gerek.
(“e” ey ve “h” hayat sözlerinin kısa yazılışı)
O Vetenden esirgemez
sevgisinin odunu.
Vatansa çoktan unutup
onun gerçek adını*.
(Onların her yerde bir adı var)
Dünyanın her köşesi onların evidir.
Gözleri,
yürekleri,
hatta adları da eynidir.
... ne yapsa
kurtulamaz
içindeki Vatandan.
Nereye gitse
onu da kendisiyle taşır.
Vetenin tozu kaplar
her tarafını.
Kaplar gözlerinin merakını.
Ben de onu
ölü merakın gömüldüyü
gözlerindeki Vatandan tanıdım.
Gülmeyin serserilere!
Elbiselerindeki Vatanın tozudur...
* adını ismini
annemin yüreği
... Arzuların kanadında
uçub gitti ilkbahar.
Çektiyi bir derin “ah”dan
eridi saçındakı kar.
Baktı rahatsız-rahatsız
dünyaya taraf.
Korktu
sorunun altındakı
dayak noktasını
yuyup götürsün gözyaşları.
Geriye sesledi.
dünyadan,
hayatdan,
ülkeden
kovulanları.
(Kalbinde yer verdi).
Toprak küçüldükce,
İnsan küçüldükce,
her gün biraz daha
büyüyor Annemin yüreği.
Bütün evsizlerin,
bütün Vetensizlerin,
bütün kimsesizlerin
gereği Annemin yüreği...
insan olmak suçdursa
İnsan olmak suçdursa,
acımayın gözyaşıma.
Bırakın beni hayatın dibine.
Sonra çekip gidin.
Yapmadığım suçun cezasını
yalnızbaşıma çekeyim. İnsan olmak suçdursa,
aldığım soluk yerine
ömrümü vereyim.
Bir yudum su yerine yüreğimin kanını içsinler.
Bir parça ekmek yerine
beynimin etini yesin efkarlar.
İnsan olmak suçdursa,
ağlatın beni.
Unutturun gülmeyi.
Yasak edin ezapdan başka her şeyi.
Hatta ölmeyi bile.
İnsan olmak suçdursa,
öldürün kalbimdeki
merhamet duygusunu.
Öldürün içimdeki BENi.
Yüreğiniz rahatlamasa,
ruhumu parça-parça edip
yakın.
Alovuna sevinin,
oduna ısının.
İnsan olmak suçdursa,
adamlar listesinden
çıkarın ismimi.
“Katil”, “serseri”
ne isterseniz söyleyin.
Yeter ki, yüreğinizce olsun.
Siz, Siz insanlar,
koymayın beni
İNSAN olmağa...
oduncakla muhabbet
İkimizi de yaktı
sevda adlı bir ocak.
Benim dert ortağım oduncak.
Sen ağaç gibi yandın,
ben adam gibi.
Duman ruhlarımız karıştı.
(nerdese odla su barıştı).
Senden bir avuç kül kaldı,
benden bir avuç toprak.
Hangimiz daha güzel yandık,
oduncak?..
“sahilsiz adam” dosyasından
Sen bir denizsin,
ucsuz – bucaksız,
kıyıya hasret.
İçinde tufanlar,
fırtınalar oynar.
Sen bir yapraksın,
dalından kopan.
Rüzgarlar oynatır.
Sen bir gorsun,
gizlisaklı dumanlanan,
kendini yakarsın.
Sen bir rüzgarsın,
deli rüzgar.
Bu şehrin duvarları
arkan olamaz,
sahilsiz adam.
