RAFİS KORBAN
ÇUCUKLAR İÇİN
YILDILZLAR
Gece boyu gökte,
Yıldızlar parladı.
Gece boyu gökten,
Yıldızlar yağdı.
Al tan ağarınca
Güneş ışığında.
Parlayıverdi
Onlar çayırda.
Yıldızlar yere
Taşınmış meğer.
Çiy olup güle
Düşmüş meğer.
BİR YAZ GECESİ
UZUNLUĞUNDAKİ ŞİİR
Güneş batar
Ufuk boyu.
Atılır şafak aygırı,
Toynaklarından uçar,
Gökte yıldız yağmuru.
Bulutlarda oynar renkler,
Kızıl, mavi, eflatun.
Sessizlikte bütün cihan,
Son bulur tüm hareket.
Gece; yorganı örter yere
Ama kısa yaz gecesi.
Yetmez yorganı; örtemez
Kalır bir kenarı göğün.
Şu azıcık ışıltıdan,
Çok da geçmez usulca,
Işığa gömüp etrafı,
Başlar tan atmaya.
GÜZEL GÜN
Ne güzel bir gün bugün!
Gülücükler yüzümde.
Güldüğümü görünce
Gülümsedi güneş de.
Güneşe bakıp bütün,
Güller de gülmekte.
Onlar da günün, güzel
Olduğunu bilmekte,
Bahçede güllerimden
Mis kokular yayılır.
Benim büyüttüğümü,
Bütün herkes bilir.
GÜNEŞ
Güneşe yürür hepsi de,
Ormanda ağaçlar da,
Bahçede çiçekler de,
Güller de haşhaşlar da.
Günebakanlar güneşten,
Gözün almaz gün boyu.
Akşam güneş batınca,
Batar günebakan da.
Gün doğunca çiçekler,
Kirpiklerin açarlar bir.
Yeryüzünü süsleyen,
Güneşimiz var şükür!
EN BÜYÜK BALIK
Görmüşlüğünüz var mı sizin
En, en, en büyük balığı?
İrik görüp şaşırtımış,
Köydeki bütün halkı.
O kadar büyükmüş ki o,
Alır baştan aklını!
Kendim görmedim onu.
İrik öyle söyledi.
Kuyruğu ile suya,
O kadar sert vurmuş.
Çekip çıkarayım derken,
İrik’i yere sermiş.
Boğuşurken İrik’in,
Hiç hâli kalmamış.
O balığı İrik sudan,
Çekip çıkaramamış.
Çok acı olmuş elbette;
Koparıp ipi ucundan,
Dünyadaki en büyük balık,
Kaçmış, yakalanmadan.
