Diyemedim Gitme Kal


 01 Ekim 2024

Geceler ıssız, sakin, ben kimsesiz,

Kelimeler kifayetsiz dilim lal,

Yıllar ne çabuk geçmiş meğer sensiz,

Diyemedim, diyemedim gitme kal.

 

Sen gittin kırıldı kolum kanadım,

Bilmedi kimse, hep içten ağladım,

Sensiz kendim söktüm kendim yamadım,

Diyemedim, diyemedim gitme kal.

 

Dizin yok neye başımı koyayım,

Sinen yok ki nereye yaslanayım,

Derdim çoktur kimlere anlatayım,

Diyemedim, diyemedim gitme kal.

 

Şefkatin beni sarar sarmalardı,

Hoşgörün bana güven, sığınaktı,

O duruşun hep bana dayanaktı,

Diyemedim, diyemedim gitme kal.

 

Hasta olsam sen de hastalanırdın,

Dünyayı kendine zindan sanırdın,

Hani gitmeyecektin sen, kandırdın,

Diyemedim, diyemedim gitme kal.

 

Sen gittin. Sanki bu dünya boşaldı,

Ah! Sensizlik zamanla anlaşıldı,

Hançer oldu, yüreğime saplandı,

Diyemedim, diyemedim gitme kal.

 

Şefkatinin muadili yok imiş,

Karşılıksız sevgi hep sende imiş,

Bildim ki, sensiz bu dünya boş imiş,

Diyemedim, diyemedim gitme kal…

 

Buruk kaldım, bende hicran yarası,

Sen gittin, gitti ciğerimin yarısı,

Kavuşmak mı!  Az kaldı gözüm karası,

Diyemedim, diyemedim gitme kal…

 

Anam sen gideli on yıllar olmuş,

Güller solmuş, bülbüller hep lal olmuş,

Bedenimde bildiğin çocuk kalmış,

Demem o ki; al beni, beni de al…

 

Bu yazı Kardeş Kalemler dergisinin 214. sayısında yer almaktadır. Derginin bu sayısında yer alan tüm yazılara aşağıdaki bağlantı üzerinden ulaşabilirsiniz.
Kardeş Kalemler 214. Sayı