Ey sarban, aheste sür, aramı canım gidiyor,
Tenden dil canımı çalan o cananım gidiyor.
Kalır mı ben yarımdan ayrı, biçareyi meyus,
Cismim yakar ayrılık odu, iliğim gidiyor.
Dedim yapayım füsun, sırrım dilde gizli dursun,
Olur mu öyle hiç, dilimde nihanım gidiyor.
Serkeş nigarimden cüda, eyş kararım bi-baka.
Mangalda ateş, kara is ile kanım gidiyor.
Çeksem bile zülmün tadını, yemin berbadını,
Kalbimde tutarım yadını, lisanım gidiyor.
Dur bir az, ey sar-ban, kervanı koşturma bu kadar,
Servi revan aşkında can – ruh revanım gidiyor.
Dön, gözüme koy ayak, ey dilfirip, gitme ırak,
Ey nazenin, göğe bu çağ ah figanım gidiyor.
Ta subh uyku bilmedim, nasuhu göze almadım,
Ama kasten yapmadım – elden imanım gidiyor.
Sabr eyle der ceres, yar vaslına kılma heves,
Bu benim harcım değil, pes hanumanım gidiyor.
Öyle tenden gider bir gün can, sözler yetim kalır,
Duymuştum, şimdi görüyorum ki, canım gidiyor.
Kılma figan ey Sa’di, layık değil o bi-vefa,
Takat komaz bu cefa, dinim imanım gidiyor.
