Ne varsa hoş, yaşam coşku içinde
Beklenenden daha iyi biçimde.
Fakat yine bırakmaz ki bu canı
Düşünceler savruluyor içimde.
Gam ve keder düşlerine girmemiş,
Gönül evi kimseye kir sermemiş,
Çocuklukla mutluluk hep yan yana
Eğri doğru nedir aklı ermemiş.
Bakamayıp bir çocukken uzağa,
Boy atarak gelip ergin şu çağa,
Ne azaptır kösteklenip kapılmak
Aşk denilen hayırsız bir tuzağa.
Yaşamaya kavga güreş katılır.
Dirlik vakti geçer halka takılır.
Tırmalar bir sınırsız güç hissiyle
Hiç kuvveti bitmez gibi atılır.
Geçim diye bu hayatta dolanır.
Hayal gölü kenarında kıvranır.
Yıpransa da istediği dünyadır.
“Yarın!” için vadesine ulanır.
Yarın diyen, yarın diyen bir ündü,
Duya duya epey günler döküldü.
Silinmez bir çığır için koşarken
Sefil ömür boş işlere gömüldü.
Düşünceler “işte kader budur”, der.
“Ömür kısa, işler bitmez olur”, der.
İsteğini hiç yapamaz olunca
Gönül kırık “değerin de odur” der…
