Kendine Koşu


 01 Ocak 2025

kaçırdığımız otobüsleri saymakla geçiyor hayatımız

üşümediğimiz duraklar var düşlerimizde.

unutulmaz aşklar da yaşadık, unutulmaya hazır

çürümüş, varılacak kentlerin adı ceplerimizde.

hayatımızı betimleyen şeritler yollara kazındı filmlere sarılmadan önce, ve sonra

tanrının adıyla başlayan bir tufan, adımıza kadar alçaldı

tedirgin sözcükler kaldı, yolun en arka dişlerinde. 

 

kaçırdığımız otobüsleri saymakla geçiyor hayatımız

ne çok kalabalığız hiç olmadığımız kentlerde.

adımızın geçmediği ne çok şiir var, yolumuzun değmediği ne çok su

ne çok yazgı bir başka avucun içinde.

yazarı olmadığımız oyunlarda, figüranlıklarımız ne çok

ne çok, esirgenen ve bağışlanan bir hayatın

esen kavak yelleri mezarımız üstünde.

 

kaçırdığımız otobüsleri saymakla geçiyor hayatımız

yaşamdan alacağımız tüm dersleri hızlıca atlamışız

soluklanmaya yetmemiş uzun tenefüsler de.

yeni bir günü karşılamanın yakasını silkerken anılarımız

bir ihtiyar keşke’si kalmış genç yüreğimizde.

yaşam nasıl da başlıyor bir ötekinin hikâyesinde 

berikinin şiiriyle biterken masalımız.

 

bize ait olanlar nerde?

 

 

Bu yazı Kardeş Kalemler dergisinin 217. sayısında yer almaktadır. Derginin bu sayısında yer alan tüm yazılara aşağıdaki bağlantı üzerinden ulaşabilirsiniz.
Kardeş Kalemler 217. Sayı