Günaydın Tanrım
Tam on iki saat uyudum bugün
Yine de yorgun uyandım
Bereketi kalmadı günümün
Kırıntılarını topladım
Ömrümü az biçtinse de
Merak etme, alınmadım
Bir gerçek ki sinemde
Nereye adımımı atsam
Gidiyor benden önce:
Ağzımla tutsam da kuşları
Kusuyor beni hayat
Gündüzüm kesiliyor gece
Çiçekler soluyor
Ben elimi sürünce
Doğrusu bu halden
Hiç mi hiç anlamadım
Aslında Tanrım
Daha iyi bilirsin ya
Bana sorsan derdim ki:
Kuş olmaya geldim ben
Bu adi ve zalim
Bu ikiyüzlü dünyaya
İnsanlık değil harcım
Katran gibi bir sis
Depreşir korkularım
Çıktılar yerlerinden
Elleri sapanlılar
Tüylerim kana bulanmış
Kanatlarımda yaralar
Suçu yok ki onların
Herkesin bir görevi var
Doğrusu bu hale
Hiç mi hiç şaşırmadım
Belki de Tanrım
Üç buçuğumda takılı kaldım
Yutkundum, yutkundum da
İnmedi boğazımdan
Acı bir suydu hayat
İçtim kaşık kaşık çorba tasımdan
Ardından gelen her yaşım
Ayağa vuran makosenler gibi
Belli ki yüreğime dar geldi
Gösterdi mi takvimler ağustosu
İşte bir yaş daha aldım
Bir yara bandını daha
Defaatle yapıştırdım
Doğrusu bu halime
Hiç mi hiç alışamadım
Nihayet Tanrım
Saçlarımı uzatmaya başladım
Bir yabancının yüreğine
Göğe uzanan bir salıncak
Bir yabancının gözlerine
Sönmeyecek bir ocak
Tellerinden bahtımı
Kor ateşten sevdamı
Usul usul bıraktım
Bilmem ki ben ne yaptım?
Kırılacak umutlara
Yine mi bel bağladım?
Doğrusu bu halimi
Hiç mi hiç avutamadım
31.12.2017
