‘’Yat kurban ol İsmail’ce
Bıçak senden incinmesin.’’
Abdurrahim Karakoç
-----------------------------------------------
-N’oldu Paşam, Karadeniz’de gemilerin mi battı?
-Yok Dedeciğim. Okulda konuşulanları düşünüyorum.
-Derin konular anlaşılan.
Kürşad, daldığı düşüncelerden kendini kurtarıp daha fazla konuşamadı. Kafası oldukça karışıktı. Büyükleri anlamak çok zordu. İnsan kendi çocuğunu keser mi? Yoktan var eden Allah, yarattığı kulundan kendi oğlunu kesmesini ister mi?
‘’Babam bir rüya görse, beni de Allah için keser mi?’’ diye yüreğini korku sardı. Birden yerinden fırladı. Tepeye kadar durmaksızın koştu. Dedesi, Kürşad’ın arkasından bir süre baktıktan sonra çiçekleri sulamaya başladı. Atatürk çiçeğini çok sever, sularken sohbet ederdi.
Akşam sofraya en son Kürşad oturdu. Suskun ve iştahsızdı. Dedesi dayanamadı. ‘’Temel Reis’e haber saldım, senin batan gemileri Karadeniz’den çıkaracak.’’ diye söze girdi. Sofradakiler hep birden soran gözlerle bir Kürşad’a bir dedesine baktılar. Kürşad duymamış gibi yaptı. Diğerleri bir anlam veremediler. Yemek bitene kadar kimse konuşmadı. Evin en küçüğü Banu Çiçek’in sofra duasına yürekten katıldılar.
Kürşad’ın dedesi bilgili, iyiliksever, tanıyanların saygı gösterdiği ‘’Arslan Baba’’ namlı demirci ustasıydı. Boş zamanlarında kitap okur, ney üflerdi. Yunus gönüllüydü. Kimseye kötü söz söylemez, gülümseyen yüzüyle hikmet dolu öyküler anlatırdı. Yürüyüşü heybetliydi. Kısa ak sakalını her gün beş kez yıkardı. Boş konuşmazdı. Neşelendirmeyi, gönül almayı iyi bilirdi. Torunlarıyla zaman geçirmeyi çok severdi.
Arslan Baba yemekten sonra odasına çekildi. Az sonra Kürşad da geldi. Dedesini dinlemek huzur veriyordu. Arslan Baba ney üflemeyi kısa kesti. Neyi öperek yeni bitirdiği ebruların yanına bıraktı. ‘’Gel bakalım Kürşad. Az konuşalım.’’ dedi. Kürşad da konuşmak istiyordu. Sormaya başladı.
-Dedeciğim. İnsandan kurban olur mu?
-Olmaz oğlum.
-Allah, Hz. İbrahim Peygamberimize ‘’Oğlun İsmail’i benim için kurban et.’’ dedi mi?
-Evet, dedi.
-Dedeciğim, ama Hz. İbrahim oğlunu tam kesecekken Allah koç göndermiş. Kestirmemiş.
Arslan Baba, torununun saçlarını okşayarak yanına oturttu. Büyüklerin bile hikmetini tam anlamadığı konuyu küçük yaştaki çocuğa nasıl anlatacağını düşündü. Allah’a sığınıp anlatmaya başladı:
-Eski çağlarda çok tanrıcılık inancı vardı. İnsanlar doğan ilk çocuklarını tanrılarına kurban veriyorlardı. Erkek çocuklar kesiliyor, kız çocukları ise toprağa gömülüyordu. Allah, bu cinayetlerden razı değildi. İslam’daki kurbanın hikmeti bu cinayetlerin önlenmesidir. Allah, Hz. İsmail’in kurban edilmesine izin vermeyip koç göndermesiyle insanlar doğruyu öğrendi. Ondan sonra çocuklar değil koçlar kurban edildi. İnsanlar bu hikmet ile cinayetten kurtulmuş oldu.
-Biz kurban etlerini dağıtıyoruz değil mi dedeciğim?
-Evet benim akıllı oğlum. Yoksul komşularımızla kurbanlarımızı paylaşıyoruz. Böylece aramızdaki sevgi bağı kuvvetleniyor. Allah’ın hikmetine bak! Hem insanları yanlışlarından döndürüp doğruyu öğretti hem de aralarındaki sevgiyi güçlendirdi. Yani şerden hayır doğdu.
-Şer ne demek?
-Zararlı, kötü olan demektir oğlum. Allah insanlar için zararlı olan bu inancı kaldırdı. Onun yerine paylaşmayı, birbirini sevmeyi öğütledi. Allah isterse ateşi gül bahçesine çevirir.
-Dedeciğim, Hz. İsmail kurban olmayı nasıl kabul etmiş?
-Şeytan vazgeçirmek istemişse de başaramamış. Hz. İsmail Allah’a teslim olmuş. İman edenler bilirler ki Allah zulüm etmez. O her şeyin doğrusunu bilir.
-Ondan sonra insanlar kurban olmadı mı?
-Oldu oğlum oldu. Koç yiğitler kendilerini kurban adadılar. Vatan için, Ülkü için kurban oldular. Kan verdiler, bayrak oldular. Türk budunu esaretten kurtulsun diye kırk yiğidiyle Kür Şad kurban oldu. Senin adını o yüzden Kürşad verdik. Kufe’de İmam Ali kurban oldu, Kerbela’da İmam Hüseyin. Can verdiler, şan aldılar.
-Çanakkale’de kınalı kuzular.
Arslan Baba yerinden kalktı. Buğulu gözlerle dolunaya baktı. Kürşad ile gurur duyuyordu. Düşünen, araştıran, soran torununa dua etti.
-Ay gökte kaldıkca uluğ kocaların, ak sakallıların duası üzerine olsun...
AVRASYA YAZARLAR BİRLİĞİ KURAY YAZARLIK ATAÖLYESİ/ Mart 2021
