Dünyanın bin bir türlü hâli varmış
Geceleri ve hiç olmayan sabahı.
On sekiz bin âlem aslında darmış,
Ansızın daralırmış bazen her yanı.
Kuşların ötüşü durur, şarkıları susarmış,
Gökyüzünden bulutlar hüznünü dökerken.
Kayalar dik ruhları eğer, omuzları kırarmış,
Bir darbe dağ zirvesini vura vura yıkarken .
Hep doğan güneş bir gün batarmış,
Işığı gelmezmiş, ısısı özleme emanet.
Doğudaki karanlık hayalleri yıkarmış,
Güneşin doğmayışı, kıyamete delalet.
Fanilerin sonu ani, elemleri fenaymış,
Kaçınılmazmış ayrılık, yokmuş ona çare.
Giden meçhul, kalan hasreti eş tutarmış.
Beklenen vuslat anı kalır ancak mahşere.
