Münacat


 01 Nisan 2020



Topraklarım sağ olsun, dağlarım da sağ;
Sağ olsun dostlarım, hatta düşmanlarım da sağ;
Yalnız insanlar değil, otlar ve tüm mahlukatın
Ayıplanması da, ağır gelir bana…


Gönlüm var kimseye darılmayan
Sağ olsun hiç görmediğim adam.
Sağ olsun eş dost kardeşim de.
Yalnız insan değil, şu berrak gökyüzünde,
Bir yıldız dahi kaysa, ağır gelir bana.


Yorulsam da şu esen fırtınalardan
Yağan yağmurdan, vakitsiz boranlardan
Oysa, her şeye razıyım, sadece bir çocuğun
Çatık kaşları, sert bakışları ağır gelir bana….


Bozkırım da sağ olsun, bağım da sağ,
Şehrimde sağ olsun,
Köyüm de sağ.
Bir adamın öldüğünü duymak
Kendi ölümümden, ağır gelir bana.


Ne ağır zamanlar geçirdi insanoğlu, kasırgalar gördü.
Yurdum sağ olsun, evim de sağ.
Bu güzelim dünyayı muhafaza et ey Hüda’m,
Bu olsun bana vereceğin, armağan!

Bu yazı Kardeş Kalemler dergisinin 160. sayısında yer almaktadır. Derginin bu sayısında yer alan tüm yazılara aşağıdaki bağlantı üzerinden ulaşabilirsiniz.
Kardeş Kalemler 160. Sayı