Hayat bazen bizlere acımasız davranabiliyor. Peki, sevdiklerimiz de aynı şekilde davranmak zorunda mı? Bir türlü anlayamıyorum doğrusu. Her an odamdayım. Kapımı aralayıp mutfağa bile gitmiyorum. Hem gideceğim de ne olacak? Hadi yorulma, odana git, dinlen diye odama gönderecekler.
Dinlenmekten de yoruldum artık.
Aylarca bıkmadan, usanmadan kitaplar okudum, diziler izledim. Şimdi tam onların yerine yapacak başka bir şey bulmuşken söylenip duruyorlar.
Babam iki hafta önce bilgisayar aldı. Odamda otururken eğlence olsun diye birkaç bilgisayar oyunu da almıştı. Yapacak başka bir işim yok. Ben de tüm günümü bilgisayar başında geçirir oldum. Üstelik bilgisayar geleli daha iki hafta olmuşken annem buna söylenip duruyor. Kaç kere aralarında konuştuklarına şahit oldum. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Bu bilgisayar çok iyi geldi bana. Ama bizimkiler de beni anlamak istemiyor.
Hayat zaten acımasız annemin de böyle davranması üzücü.
Günlüğümü kapattım. Tekerlekli sandalyemi yatağımın yanına götürüp yavaşça yatağa uzanmaya çalıştım.
(AYB Online Balkanlar Hikâye Atölyesi / Eylül 2021)
