Şiirler


 01 Mayıs 2020



Ay Yolu

 

Göbek kordonu bana özgürlük verince

Dünyayı eninden boyuna ne yollar geçtim!

Geceleri soğuk aya bakarak

Sade düşüncelerimi ısıttım!

 

Diri cana duramamak bir renktir

Apaladım, koştum, ok oldum.

Aziz başı gurur kaldırarak

Öne doğru adım atıp düştüm.

 

Bana böylesine götürmek lazımdı

“Yürümeye başladım!” haberini.

Şimdi ise akıl ile anıyorum

Hatırıma sinen her saniyeni.

 

Sabantuy’u çömlek kırıyorum

Yedi sekiz tane adım attım.

Gözümdeki bağı açıp arkama baktım,

Öyle uzaklarda kalmış ki çocukluğum!

 

Çabuk çalsın diye bizim saat

Geçtim ömrümün ayını yılını

Daima yürüyünce tabanlarım

Mühürledi bütün ay yolunu.

 

Bıraktığım izler benim kadar oldu.

Ben cüce de değil, alp de değil.

Adamlığı sınar adımların

Hepsi kaldı geçmişte.

 

Göbek kordonu bana özgürlük verince

Ne kadar da açıkgözlü olmak lazımdı!

Ay’a kadar yürüdüm sanki ben,

Geri dönmem için gücüm yok.

 

 

kuşun uçtuğu yükseklik

 

Hiç bakma tepeden diye

Namus hep uyarmakta.

Fakat kendimi bazen hissediyorum

Kuşun uçtuğu dağlarda

 

Başımın keline vişne çekirdeği

Tükürür diye bekleme.

Böyle bir düşünceyi götürmüyorum

Kuşun uçtuğu yüksekliğe.

 

Hiç düşünme, başımızdan

Yürümez dans ederek diye.

Alçak ruhlu olmayı dene deneyebilirsen

Kuşun uçtuğu yükseklikte.

 

Çöp dökmüş, şu nişanlı

Yağmuru taşıyan buluta dokunup geç de…

Sevgi yaşamakta, türküler doğmakta

Kuşun uçtuğu yükseklikte.

 

Yer ile Gök arasında

İlahi ulu nokta!

Yer, çocukların resmine benziyor,

Kuşun uçtuğu yükseklikten.

 

Doğru, hayatın ıvır zıvırı

Hemen yapışıyor ensemize.

Ne pahasına olursa olsun

Kalmak lazım kuşun uçtuğu yükseklikte!

 

Yer ile gök arasında

İlahi ulu nokta!

Bu yazı Kardeş Kalemler dergisinin 161. sayısında yer almaktadır. Derginin bu sayısında yer alan tüm yazılara aşağıdaki bağlantı üzerinden ulaşabilirsiniz.
Kardeş Kalemler 161. Sayı