Ben
aldattığım oldu
aldatıldığımda
fakat en çok aldandığım oldu
hem de isteyerek ve bilerek cinsten
göz göre göre anlayacağınız
anlayacağınız
içimde ne haset
ne gıybet
ne kin
her şeye
ve
herkese rağmen
bu beden nikbin
nikbinim
yeni yeni oturuyor taşları beynimin
mesele
ne aldatmak
ne aldatılmak
ne aldanmakta
mesele
kendini adlandırmakta
Yalnızlık Türküsü
yalnızlıktı hissettiği
ve ensesinden kesik gibi düşüktü başı
bir sahil kayalığındaydı
kambur sırtını dayadığı korkulukları dövüyordu dalgalar
çekip çıkarmak istedim onu düştüğü kuyudan
ve fırlatıp atmak yeni umutlara
fakat varlığımı dahi hissetmeyip
dikti gözünü bulutlara
telaşlıydı besbelli
besbelli yorgundu
yinede ne bir keder duymaktaydı
ne bir ürkü
anonim bir haykırış yükseldi dilinden
bulunduğu hallere dair anonim bir türkü
“neyleyim alıştık
kalabalık zor mu zor
böyle gelmiş böyle gitsin
yalnızlık yormuyor
desem inanmayın
içim kor mu kor
ya ben anlatamıyorum
ya kimse sormuyor
adımlar ağır
yol uzuyor
adımlar ağır
yol uzuyor
82022 Sokak
bu sokakta doğdum
burnumu çeke çeke koşuşturduğum park
bu sokaktadır
bu sokakta büyüdüm
babam bu sokakta attı ilk tokadını bana
okulum bu sokaktaydı
bu sokaktaki okulun sıralarına kazıdım ismimi
bu sokakta aşık oldum
burnumu çektiğim parkta karıştı gözyaşlarım banklara
bu sokaktaki bir evden
taşındım başka bir eve
yine bu sokakta olan
bu sokaktan kim bilir yüz bin kere geçtim
kim bilir yüz bin kere daha geçeceğim
fakat her geçişimde nereden gelir bilinmez
bulurum gözümün değdiği her yerde yeni bir keder
kahvede bir dayı görürüm
kasketine bakar
kederlenirim
bakkalın eskimiş tabelası çarpar gözüme
solgun ışığına dalar
kederlenirim
kasabın kedisi ağır ağır yer ciğerini
yerde kan görürüm
kederlenirim
keder bulmak kolay bu devirde
kederli sokak bulmak zor olan
yirmi yaşıma yakın ayrıldım bu şehirden
sokağımdan ayrılmadım
gizli bir sevda gibi içim sıra gönlümde taşıdım her vakit
büyük şehirlere de gittim
en ücra köylere de
hepsinde rastladığım bu sokaktır
bu sokaktan kim bilir yüz bin kere geçtim
kim bilir yüz bin kere daha geçeceğim
imrenmiyorum okyanusu uçakla geçenlere
hayatın durmaksızlığına inat
ben bu sokakta öleceğim
değil seksen iki bin yirmi iki şehir
seksen iki bin yirmi iki ülke olsa
olsa hatta seksen iki bin yirmi iki dünya
seksen iki bin yirmi iki galaksi
ve hatta tümden kozmos olsa son durak
etmez bir seksen iki bin yirmi iki sokak
