Şiirler


 01 Haziran 2019

Göyçək Fatma

Mən göyçək Fatmayam, düşüb başmağım

Sizin küçənizin o tərəfinə.

Bir sevgi nəğməsi zümzümə etdin

Düşdü həyatının qu tərəfinə.

 

İlk və son nəğməni dilə gətirdin,

Amma bir dinləyən olmadı onu.

Mənimçün ölərək düşdü tarixə-

O boyda ömrünün tək bircə anı.

 

Mən göyçək Fatmayam, itən başmağım

Getdi şahzadənin əlinə keçdi.

Sənin arzuların qarı nənənin

O bitli-birəli telinə keçdi.

 

 

Yetim xoşbəxtlik

Yetim xoşbəxtliyə ögey anayam,

Ona balam dedim, bəlama döndü.

Hər yetən verməyə can atır sanki

Xoşbəxtlik mənimçün salama döndü.

 

Salamtək verdilər, aldılar məndən,

Bir allah bəndəsi qıymadı mənə.

Dedim çox sevəcəm səni balamtək,

O bədbəxt xoşbəxtlik uymadı mənə.

 

Bircə şans vermədi, vermədi ki o

Mən də qismətimi bir də sınayam.

Mənə möhtac qaldı anası ölmüş,

Yetim xoşbəxtliyə ögey anayam.

 

 

Çobanaldadan

Çobanaldadan yağış,

Qoy qoyunlar otlasın.

Bir az özünə yığış,

Mən piyada, atlı sən.

 

Çobanaldadan yağış,

Oynama hisslərimlə.

Allah xətrinə, barış

Taledən küslərimlə.

 

Çobanaldadan yağış,

Nə yağansan, nə kəsən.

Gözümdən yol salınca

Gözlərimi tökəsən…

 

 

Əsirlər

Əsirlər əsir deyil ki,

Düşmən əlinə keçəndi.

Tovuz kimi, Bakı kimi

Göyçə, İrəvan vətəndi.

 

Bu necə əsir olmaqdır,

Yolun düşür Zəngəzura.

Özündən bixəbər yağı

Gör kimi aparır hara?

 

Zəbt etdiyi torpağıma

İndi bir-bir türk daşıyır.

Əsir əsirlikdə ölmür

Vətəndə vətəndaş uyur.

 

Əsirlər əsir olmayır

Düşməndən göz-qulaq olur.

Öz yurdunun sərhəddində

Vətəninə calaq olur.

 

 

Qıydım

Gedin, deyin Xançobana,

Mən də batdım nahaqq qana.

Öz içimdəki zindana

Düşmək üçün cana qıydım.

 

Canlar alır Muğan çölü,

İndi yaxamdadır əli,

Saranı aparan seli,

Keçmək üçün cana qıydım.

 

Ac ölüməm toxluğumdan,

Parçalandım çoxluğumdan.

Varlığımı yoxluğumdan,

Seçmək üçün cana qıydım.

 

 

Günlərin bir günü

Sən mənim ömrümə gələndən bəri,

Mən sənin ömründən günündən keçdim.

Sən mənim qarşıma çıxandan bəri,

Görmədin, mən sənin önündən keçdim.

 

Keçdim günah kimi ömründən sənin,

Keçmə günahımdan, önə keçmə sən.

Mən sənin günahın olmaqdan qaçdım,

Qaçma günahımdan, önə qaçma sən.

 

Nəyimiz vardı ki, arxada qoyaq,

Ayrılıq gələndə qabağa düşdük.

Biz necə bir ömrə sahib olmuşuq,

Günlərin bir günü özümüz çaşdıq...

 

 

Ayrılıq borcu

Nə yaman uzanır ayrılıq dəmi

Ayrılıq necə də uzunömürlü

Ayrılaq, ayrılıq ağ günə çıxsın,

Bizim yanımızda üzü kömürlü.

 

Xəyal var, qurular qovuşmaq üçün

Xəyal var- ayrılıq xəyalı qurar.

Son görüş deyilən adından bəlli

O görüş olsa da, ürəkdən vurar.

 

Sən elə bilmə ki, Çin səddi çəkdin

Tək bircə hücumluq bürcün qalıbdı.

Bir daha ömrümə gəlməmək üçün

Mənə bir ayrılıq borcun qalıbdı.

 

 

Ürəyimə düşdün

Elə düşdün ürəyimə,

Söz yerinə düşən kimi.

Ürəyim od tutub yandı,

Köz yerinə düşən kimi.

 

İndi ki, məni duyursan,

Qəlbimə təşrif buyursan.

Niyə yerindəı sayırsan

Öz yerinə düşən kimi.

 

Yerin ürəyimin içi,

Ömür yolum ordan keçir.

Nə əkirsə, onu biçir,

Yoz, yerinə düşən kimi.

 

 

Sənsizlik

Sənsizliyin gözəlliyi

Sənsizlikdə imiş elə.

Həsrətimdən duyuq düşən

Hicranı demirəm hələ.

 

Sənsizliyin gözəlliyi

Sənsiz olanda bilinir.

Sənsizliyin özəlliyi

Mənsiz qalanda bilinir.

 

Səninlə hər şey gözəldi

Sənsizlik də ona bənzər.

Bu hər şeyin başlanğıcı 

İlk baxışdan sona bənzər.

 

 

Var

Sənsiz gecələrə vərdiş etmişəm,

Həsrətə, hicrana məndə dözüm var.

Nazıyla oynadım ayrılıqların,

Vüsala tamarzı iki gözüm var.

 

Mənli-mənsiz, onlu-onsuz arzular

Qanıma susadı qansız arzular

Qar üstə yazdığım sonsuz arzular

Od üstə can verən neçə buzum var.

 

Sən nədən biləsən, nədənlər nədən?

Özün cavab çıxar “a”dan ya “be”dən

Gözümdə kölgəli o nurlu didən,

Məni sınaq etmə, məndə əzm var.

Bu yazı Kardeş Kalemler dergisinin 150. sayısında yer almaktadır. Derginin bu sayısında yer alan tüm yazılara aşağıdaki bağlantı üzerinden ulaşabilirsiniz.
Kardeş Kalemler 150. Sayı