Şiirler


 01 Temmuz 2019

Şair

                                  Neden yağmur olup yağmadın neden… 

                                                                                              Vaja

Oturup düşünürdü:

Sorsalar ondan 

Ne olarak doğmak 

İstediğini dünyaya gelirken 

Yağmur şeklinde belki 

Ama bugün yağmurlar 

Dert çekiyor derelerde

Ve arklarda…

Gözyaşı şeklinde mi?

Süslemek için gamı!

Fakat gözyaşına da 

Sular karışır deme… 

Belki yıldız olarak 

Yıldızlar yağmıyor diye

O parlaklığa hiç kimsenin 

Gücü yetmiyor diye…

Oturup düşünürdü

 

 

Terk Edilen İhtiyar

Nerdeyse gitti herkes

Ev boş, kapılar kapalı kaldı.

Bin türlü ıvır zıvır götürdüler kendileriyle

Yalnızca kocamış iti unuttular

Semada fildişi gibi parlıyordu ay…

İtin inleyişi duman gibi yayıldı etrafa,

Sonra Adem’in nesline lanet okuyup

Ormanda canavarların yanında 

Bir yuva buldu kendine 

Anneme 

 

Ah nasıl düşüneyim 

Biz görüşemeyeceğiz bir daha 

Üstelik bana hiç kimse senin gibi

Tatlı dille hoş geldin demeyecek

Ve ayışığı misali uzattığın ellerinle 

Hiç kimse okşamayacak başımı

Nasıl düşüneyim…

 

 

Şair

Yalnızlık tekti 

Bütün varlığı sakinlikti. 

Mücevheratını 

Hiçbir servete değişmez o

Şehir uyuduğunda

Sokaklar, caddeler

Yorgun başlarının altına 

Gece yastığını koyunca

Şafak sökünceye kadar 

Başbaşa kaldığı pulunu sayar…

O kadar zengindi ki,

Öz servetinden kendi korkar geceler…

Bu yazı Kardeş Kalemler dergisinin 151. sayısında yer almaktadır. Derginin bu sayısında yer alan tüm yazılara aşağıdaki bağlantı üzerinden ulaşabilirsiniz.
Kardeş Kalemler 151. Sayı