TURAN
Turan’da yaşayan dedelerimiz İskitlerdendi
Kahramanlık, onların damarlarındaydı.
Bu kâinat bir zamanlar etrafımızda dönerdi.
İşte o zamanlar evren ayaklarımızın altındaydı.
Yaraşırdı o zaman tüm Türklerin dirliği.
Onun için gerek Türklüğün birliği
Bereketli halkın yükselir görkemi
Bu ruh üstünlüğüdür, ululuk görmeyiz bunu
Bereket de mutluluk da Turan’da vardı.
Türk, haysiyet demekti tüm kâinatta
Turanlılar denince dünya titrerdi geçmişte.
Alp idik, bozkurt idik o zamanlar.
Turan’da kanat çırpan İskitler/Sakalar vardı.
Onların damarlarında yazıldı kahramanlık.
Türklüğün birlikte olduğu o anılar,
Şimdi Kızıl Elma olup saklandı kanında.
Yurdum
Zirvelerdeki kartalın kanat çırpışından
İnsanoğlu tüm dünya uyandı uykusundan
Jeltoksan’da kucak kucağa sarılan milletimdi
Böyle kurtulduk vurulan bukağılardan
Prangaları ayağımızın altına ezdik parçaladık.
Bunu gören düşmanlar, bizden korkmaya başladı
Kayratların, Lezzetlerin kabirleri gülle donandı
Gösterdi onlar gençlere kahramanlığı
Bu savaşın ünü bütün aleme yayıldı
Kızıl emperyalizme diz çöktüren diye
Böylece hürriyetlerini alıp ele
Sarsılmaz sosyalizmi de yıkmışlardı
Kazaklara yeni hayat böyle açmıştı kapısını
Biz de eşlik etmeye yola çıktık
Gök bayrak dalgalandı tüm alemde
Sallandı Kazak yurdunda altın beşik
Bir Gerçek
Bir gerçek var bizde hiç değişmeyen.
Özünden başkasını hep yabancı sayan.
Başka yiğitleri gözü görmeyen.
Kendi serserisine nazik diyen
Bir gerçek var bizde hiç değişmeyen.
Kendi yakınlarını yabancı sanan.
Başkalarının tırnağındaki kiri fark edip
Kendi alnındaki lekeyi görmeyen.
Bir gerçek var bizde hiç değişmeyen,
Amaçsız, sebepsiz ziyarete gitmeyen.
Köylünün kurbanına dua edip,
Akrabasının çayını kendine denk görmeyen
Bir gerçek var bizde hiç değişmeyen.
İyi niyetlinin iyiliğinin de görmeyen.
Milletin başarısından kıskançlık duyup,
Küçük işlerde bile “ben ben” diyen
Bir gerçek var bizde hiç değişmeyen,
Bilse de bilmezse de susmadan konuşan.
Yarışta köylünün atı birinci olsa da,
Kendi tayına eşit saymayan.
Bir gerçek var bizde hiç değişmeyen,
Yaramaz oğlunu herkesten üstün gören.
Başkasının bir tek kızını gelin alıp,
Kendi kızıyla eş görmeyen
Bir gerçek var bizde hiç değişmeyen.
“Akrabalıktan, kardeşlikten” bıktım diyen.
Ancak zor günler gelince başına,
Ne gördüysem, milletle birlikte gördüm diyen
Yiğidim
Benim sana ne demem yakışır şimdi,
Yenilme, kaybetme ne olursa olsun.
Belki öfkelenirim sana şimdi
Eğer bana “böyle” dersen, şöyle” dersen.
Ben seni yiğit diye adlandırdım.
Sen bana ağabey dedin, etrafımda bulundun.
Ben sana hep akıl fikir verdim
Bakmadan başkalarının dedikodularına.
Sen şimdi büyüyüp yetiştin, adam oldun.
Kendince zengin oldun, doydun
Yiğidim, insanlık en kutsal isimdir, unutma,
Para, makam ise, el kiridir
