Sen uyudun yiğidim, vakit erişti!
Şu okçular tepesi Rahman’a kaldı
Manda meşinlerinde yurtlar çizildi
Aslanın ağzındaki çakala kaldı.
Üzülme! Rabb’e giden emin ellerde
Ama cenk meydanında var mı Zülfikâr?
Her yiğidin adı Ali, Ömer de
Yavuzdaki kır’at hangisinde var.
Sen uyan o kır’at yine bulunur
Süleyman dirilip verir muştuyu!
Toysuz obalarda şölen kurulur
Sanma ki Yusufsuz açılır kuyu.
O zaman vehminle titrer meydanlar
Çıkar kınlarından güller, yapraklar
Unutmuş sevgiyi, şevkati halklar
Çağırır bin yıllık kutlu orduyu.
Sen uyudun yiğidim, vakit erişti
Şu okçular tepesi Rahman’a kaldı
Manda meşinlerinde yurtlar çizildi
Hamza’nın (r.a) kalbindeki vahşiye kaldı.
