Düşün işte, düşün … İyi düşün.
Bekle ya da bekleme hiç fark etmez, tasalan.
Ne “Geldi” de ne “gitti”, deme asla.
Zaten vardım, olacağım her zaman.
1989
KIVILCIM
Tek kıvılcım bin bendeyi yok eder,
Tek kıvılcım yok eder on sekiz bin âlemi.
Ama, sonra, bu âlem yok olunca,
Peyda olan kıvılcım nerde ateşlenir?
Tek kıvılcım…
Tek kıvılcım…
Ömür ile ölümün ‘ışıldayan’ kıvılcımı...
1990
ŞİİRLERİN DAMLA GİBİ
“Pıt” diye
Bir damla düşerek şu bedenime
Hatırlattı,
Unutulmaz o günleri hem rüyamı.
Deniz gibi dalgalanan sözlerine,
Bırakmıştım zedelenmiş iç dünyamı.
“Pıt” diye
Bir damla düştü şu göz karesine
Özledim senin ile çekişmeyi…
Telaşla gider idik hanemize,
Kaçarak bulutlardan pek işveli.
“Pıt” diye
Bir damla damlayarak iç dünyama
Hatırlattı
Bozkırdaki unutulmaz eski yolu.
Hatırlattı
Parlayan gülümseyen gül yüzüne,
Sunulan o andaki sıcak eli, aşkla dolu.
“Pıt” diye
Yüreğime düştü parlak, duru bir damla
Özledim…
Karşılamış idik biz şu kutlu Ulu tanı.
Teslim olmuş idim o an ben de sana,
Kahreyler mi mutlu dünya unutanı...
1990
1.7. YORGUN GÖZ
-
Yoruldum uçar iken “dönerek” ben
Yaşamım acı verir, çok yorgunum.
Söküğü ruhumdaki örterekten,
Günahsız selam veren dosta dostum.
Gün geçer. Tün olmadan tanlar atar,
Göğsümde canı acıtan öksürük var.
Yılanca sorulara gülümseyip,
Yılları sanki kâğıt, kalem sayar.
Uyursun bilmeyerek anlamını
Hayatın dersi nedir, akıl ermez.
Özleyip geçen yılın yaprağını
Savrulan tasalarım aman vermez.
Görkemsiz sokaklarda yürüyorum,
Ateşsiz gözlerimi saklıyorum.
Sonbahar tek beni anlamış gibi:
Demişti “yorulma, öyle yapma dostum”.
Gün geçer. Gece olmadan şafak söker,
Sigarasız geçen vakit cana batar.
Dağınık düşüncelerimi tartışmış gibi,
Çığlık atıp bir tane ruh ağlar ağlar.
Tekrardan her şeyi unuturum
Yine de tekrarlanır söylenen söz:
Koklarım sevginin al gülünü,
Arayıp bir tek seni yorulur göz!
