Veda
Abdülmukaddes KUTLU
Uzun ömürler, kısa ölümler,
Toprakla başlayıp toprakla biten.
Ruhtan tene yürür hükümler,
Ellerim, bir masalda yiten.
Yalnızlığın en güzel yanı ne biliyor musun?
Ağlıyorsun ve gömüyorsun gecenin içine!
Babam öldü ve ben mezara konuldum,
Kendi ellerimle uzattım yüreğimi toprağa,
Ben ölümü böyle bilmiyordum.
Yaşamın tek gözlü terazisinde
Tartıldım,
Hüküm kara, kalem kara
Kefen ak,
Yerin altında,
Uyumak istedim
Babama sarılarak.
Boynuma takılmış bu ağır rengi
Bir başına taşıyamaz bu yürek,
Kaçıncı kez öldüğümü bilmeden
Ve kaç kere daha diyerek
Babamın gülüşlerini ağladım.
Yüreğimden kaçışan sevinçle,
İçimde parıldayan hüzünle,
Arsız bir Aralık sabahı
Yaşamın kurumaz kuyusu,
Ölüm doğurdu yine
Şakaklarıma dayanan bir sela,
Ve çaresizce bir veda.
Nal sesleri ruhuma çöken,
Dağlarda yankılansın isterdim yine
Babamın sesi.
Masallardan koparıldım,
Bu gerçeği kabullenmeli.
Sallanırken tuğ tuğ urganlar
Evrenin yedi burcunda
İlk taşa hiç gerek olmadan
Bütün parmaklar beni göstermeli.
Nereye gizlendi bilmiyorum şu yüzsüz güneş,
Yaşamın karanlık surlarını aşamıyorum,
Zindanlarını doldurup doldurup boşalttığım.
Tek gerçek var, gizem yok, kendimi kandırdım,
Ölümün ölüm olduğunu bir kez daha anladım.
Çocukluğumu şimdiki aklımla satmışım,
Omuzlarım dolu olsaydı çocukluk nefesimle,
Babamı taşıyamazdım.
Ki daha öncede söyledim,
Kuşların lanetine uğradım.
Karların çığlıkları altında ezildim,
Bir kartalın gölgesinden ayrıldım.
Öfkemi kanattı dudaklarım.
Ellerimde yetimlik hüznü,
Gözlerimin yitmişlikte arayışı arasında,
Tanıdık acılar yüzüyordu gözyaşlarımda,
Kulaklarıma fısıldayan dualar,
Ruhuma dokunan eller
Bırakmadı bir uçurumdan atacakken kendimi.
Her karanlığa kaçışımda
Bir çıraydı tanıdığım yüzler.
Taşıyamadım yokluğun ağırlığını,
Sızlayan kaburgalarıma yaslandım,
Aralanan o baki ülkenin eşiğinden geçtin
Gururla tamamlayıp varlığını.
Baba, büyüdüm ben, artık uslandım.
Babam için çocuk kaldım,
Büyümem artık.
Dualar uçurdum bu yüzden ey tan vaktinin sahibi,
Babam söylemişti,
Asla sırt çevirmez gecenin sahibi,
Emanet ettim sana her şeyin sahibi…
Babam öldü ve yedi fer söndü,
Ellerimle uzattım yüreğimi toprağa…
