Mutluluk


 01 Nisan 2025


Adım atsam açılır çiçek, 

Yürüdüğüm – geçmişteki bağ. 

Ellerimi tutarım sana, 

Gül bağıma kondurma karga. 

 

Amu[1] akar bizimle usul, 

Gökte yıldızlar gibi yüce. 

Umutlara kanadın bağla 

Gonca gibi açsın seninle. 

 

Yakındır bahtın sarayında,

Benim için kuruluyor taht.

Başkasında bulayım niye?

Benliğimde duruyorken baht.

 

sen de seni arıyor gözüm

Bahtan bahtı arar bedenim,

Çarpıyorken göğsümde bir can.

Çim üstünde parlayan bir çiğ

Elemimdir… İçin bir fincan.

 

Sende seni arıyor gözüm,

Kırgınlığım ruha ecel mi?

Varsın her ne olursa olsun,

Hayattasın, bana yeterli.

 

Özüm nerede? Sorular beter.

Benden kimliğimi soruyor kendim.

Alnıma yazılmış mukadder

Bende olan bir bendir kendim.

 

son yaprak

Döküldü son yaprak, son umut gibi,

Anne, ümidimi de alıp gittiler.

Yüreğim boşaldı minik kap gibi,

Anne, keder yükünü salıp gittiler.

 

İstemem, bakarım kendi aksime

Gözüme görünür onun gözleri.

Hayret! Kadehinden süzülür bade,

Hayal denizine mahkum özleri.

 

Yine yaprak düştü, son umut gibi

Anne, senin yanında ağlayan kızım.

Edebiyat kapısı açıldı işte!

Çiçeği açtıran nurlu bir izim.

[1] Amuderya / Ceyhun Irmağı, Orta Asya’nın en uzun ırmaklarından biridir. 

Bu yazı Kardeş Kalemler dergisinin 220. sayısında yer almaktadır. Derginin bu sayısında yer alan tüm yazılara aşağıdaki bağlantı üzerinden ulaşabilirsiniz.
Kardeş Kalemler 220. Sayı