****
Sana borçluydum, aziz vatanım,
Sevgili halkım, uçtan uca toprağım,
Sana kalbimi ve ruhumu onurlu adarım
Ve hayatım sana kurban, son kararım!
Mutluluk bizden uzak. Belki ancak acı kader.
Anın ve gerçekliğin içinde sonsuzluğa adımlamak.
Fakat, mutluluk ve özgürlük için savaşmak ise eğer
Kendime diyebileceğim: işte budur yaşamak.
Kozakların vatani. Ve İskitler ve şevk...
Dinyeper akar ve Karpatlar dimdik ayakta...
Seni sevdim toprağım, hiç bitmez bu zevk,
Fakat o... sınırda...ise hırsız düşman ayakta.
Benden yüz çevirme aziz vatanım,
Seni seven oğlundan sakın atılma.
Acı ve mutsuzluktur tüm hayatın,
Ancak sevgim ve ömrüm sana ait her satırla.
Henüz yoktur özgürlük , şimdilik salt mücadele ..
Yok olup giden toplum ise yolun sonunda...
Perun[1]'a başvurur, bir dua yazarım Kader'e[2],
İşte o an ne olacaksa olsun anında.
Sözler bana ait değil. Burada acı ve üzüntü.
Kederli türküler ve feryatlar da var...
Onları düşünceleriminden ayıramam..
Hep gözümün önünde sonsuz taşlar.
Hafızamı hala bu acı sözler dürtmekte :
Katillerden kurtulup hayatta kalmak için
Katsaplarla[3] olan savaş birkaç yüzyıldır sürmekte
Çünkü kötülüğün sonunda zafer bizim!
Ancak vatanımız ve Tanrı cennetin peşinde.
****
Halkın ideal olduğuna inandım
Onun gerçek düşünce ve hayallerine...
Birisi ise bahçemizi kirletti sandım?
Ve yabani otlarla doldurdu ekercesine?
Ne tür cadılar etrafta dolaşır?
Nereden onlar bana yapıştı?
Önemsiz ve bedava hediyeler alınır,
Fakat, burada kim satıldı?
Belki de bu asırlarca böyledir -
Hem zehir hem de bir çeşit iksir...
Peki neden bir insan için -
Moskovalılar çamur atar ve zehir içirtir?
VII
Turnalar çığlık atar ve vedalaşır
Ve sürü halinde sıraya dizilirler
Ayrıldıkları için üzüntüden sesler karışır,
Evine dönecekleri için ise sevinirler.
Kendi ülkesindeki doğma evlerine,
Yavruları ile yuva kurdukları yere,
Yad ellerde ise birisi kaybolursa eğer
Göz yaşları dönüşür sele.
Belki da tam aksine. Bu sadece
Vatanına sevgisi olmayan insanlarda olur,
Hafıza silinip kimliğimiz kaybolursa ,
Yurdumuzda Ukrayna yok olur...
Sıcak ülkeye kanat açan turnalar
Çok acı sesler çıkar... ve bizden uzaklaşırdı, -
Onların kanatlarına binebilseydim
Sanki o an annemin boynuna ellerim dolanırdı.
****
Kutya.[4] Kutsal akşam.
Genç bayan düşünceye dalar:
"Ah nerede o Tanrım,
Ruhum ki onu arar?"
O, doğdu!
Yıldızlara, gökyüzüne ışık verir...
Belki sana azizim
Tam da bu gerekir?
Onu övüyoruz ve
Umut ediyoruz
Bizi duyacak
Ve hayalimizi
gerçeğe dönüştecek..
[1] Perun - Slavların ve Baltların pagan tanrısıdır, 9.-10. yüzyıllarda Kiev Rus'unun yüce tanrısı, gökyüzünün efendisi, gök gürültüsü ve şimşek efendisi, bereket tanrısı, daha sonra prenslerin ve askerlerinin hamisi.
[2] Kader, bir kişinin hayatındaki veya toplumun gelişimindeki olayların önceden belirlenmiş seyrini ifade eden bir kavramdır. Ukrayna dilinde kader kelimesi aynı zamanda bir kişinin yaşam öyküsünü, deneyimlemeye mahkum olduğu şeyi tanımlamak için de kullanılır.
[3] Katsap (Arap. قَصَّاب (ḳaṣṣāb) - kasap, Ukraynalı ve Polonyalılar tarafından Ruslar için kullanılan aşağılayıcı bir hitap.
[4] Kutya---haşlanmış buğdaydan bal ve haşhaş tohumu ilavesiyle yapılan geleneksel bir ana Noel yemeğidir. Kutya, Tanrı'ya yapılan fedakarlığı simgelemektedir, çünkü ballı buğday, Kutsal Akşam Yemeği'nin kutsal bir parçasıdır. Haşhaş şehitliği, dökülen masum kanı simgeliyor. Bal, Tanrı'nın sözünün ve saflığının bir simgesidir. "Kutya" kelimesinin kökeni Antik Yunan'a kadar uzanır ve kelimenin tam anlamıyla "haşlanmış tahıl" olarak tercüme edilir. Yunanistan ve Ukrayna'da yemek başlangıçta geleneksel ölülere tapınmayla ilişkilendirildi ve tüm dini bayramların arifesinde masaya servis edildi. Kutya, Noel, Vaftiz ve diğer Ortodoks bayramlarında her zaman masada bulunurdu.
